چشاتو وا کن فاطمه...علی گرفتار غمه زانو بغل گرفته و دنیا براش جهنمه چشاتو وا کن فاطمه نذار که تنها بمونه سرش رو تو چاه بگیره از غم دوریت بخونه چشاتو و ا کن و نذار که از لباش خنده بره نذار که از کنار تو غمگین و شرمنده بره چشاتو واکن فاطمه که طاقتش طاق شده تنهای تنها مونده و دنیا پر از نفاق شدهپرستوی مهاجرم چرا ز لانه میروی / اگر زلانه میروی چرا شبانه میروی / قرار من شکیب من ، مهاجر غریب من / فدای غربتت شوم که مخفیانه میروی / حیات جان ، امید دل ، علی بود ز تو خجل / که با کبودی بدن ز تازیانه میروی./ *ایام فاطمیه (س) تسلیت باد. 

اشک های علی جاری شده است، حسن شب ها کابوس کوچه را می بیند، حسین ذکر مادر گرفته است و زینب خودش موهایش را شانه میکند.اتفاقی که سوزناکی آن ظرف زبانی را قاصر می کند تا لب بر تفسیر آن نگشاید.

بغض گلو و اشکی که از شنیدن غصه ها علی و ناله هایی که از بیت او می آید کالبد شنونده را فرا می گیرد، گویای این سنگینی سوز و غم اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است. اما کجا شنیدن مانند دیدن است.

کجاست آنکه هر لحظه تصاویر در سوخته، و دیوار داغ شده و ... را از جلوی چشمان خویش می گذراند. او چه میکند. او که تنها به سوگ می نشیند و سنگینی این اتش جانسوز را تنها خود به دوش می کشد و با کسی قسمت نمی کند. تنهای تنها بر سر قبر مادر می نشیند و اشک می ریزد و غصه غربت و تنهای علی (ع) را می خورد. تنها کسی که از قبر مادر خبر دارد و می داند کجا به زیارت زیارتگاهش برود و ما همچنان با خود زمزمه می کنیم " کاش قلبم به قبرش راه داشت، کاش فاطمه هم زیارتگاه داشت". الهم عجل لولیک.
کشایش در ظهور آن منتقم خون مادر. مادری که فاطمه بود و فاطمه یعنی ...

فاطمیه یعنی:" فاطمیه فصل بیعت با علی است ، جرم زهرا گفتن یک یا علی است"

فاطمیه یعنی: "و الله ان قطعتموا یمینی‏ انی احامی ابدا عن دینی‏" ..

فاطمیه یعنی: " لا فتی الا علی.."

فاطمیه یعنی: کربلا در راه است..

فاطمیه یعنی: زهرا فدا شد، تو فدا نمی شوی ؟

فاطمه یعنی : راه رسیدن ما به عاشورا ...

فاطمیه یعنی: چادر خاکی مادر ما

فاطمیه یعنی: ما می میریم، تکه تکه می شویم برای آنچه مادرمان فدای آن شد.

فاطمیه یعنی: "می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم" ...

فاطمیه یعنی: "زهرا شدی که نام علی را علم کنی"

فاطمیه یعنی: فدای ولایت شدن

فاطمیه یعنی: مبارزه یعنی جهاد برای زنده نگه داشتن کلام خدا.

فاطمیه یعنی: سیاست! باور نداری؟

دلم به یاد مدینه بهانه می گیرد، سراغ باغ گلی را شبانه می گیرد، چه حکمت است که چون نام فاطمه آید، برای گریه دل من بهانه می گیرد؟

غربت فاطمه (س) دل شیعه را بیشتر می سوزاند. وقتی باتمام وجود، پشت پنجره های بقیع، در بین آن زیارتگاه هایی که خاک همچون غبار غم آنها را فرا گرفته است به دنبال قبر مادری می گردی که همه عالم در ماتم اوست، تمام وجودت یک دل سیر گریه می خواهد اما دریغا که باز سر و کله این شرطه ها پیدا می شود و تو میمانی و تنهایی. غم ندیدن قبر بزرگ بانوی زنان دو عالم یک طرف دردل و راز و نیاز نکردن با قبر امامان و پیشوایانت به طرف دیگر. هیهات از این مظلومیت اهل بیت علیهم اسلام.